دو داروی آرامبخش در قرآن
قرآن مجید نسخه شفابخش جانهاى دردمند، از جانب خداوند سبحان است
(و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمؤمنین و لا یزید الظالمین الاّ خساراً1)
كه توسط پیامبرى مهربان و فداكار، بر جانهاى حقیقت طلب و عاشق، رسانده شد.
در بحران روحى فراروى انسان كه باعث خستگى، سرگشتگى، افسردگى و دلتنگى او مىشود، انگیزه ادامه حیات را از او مىستاند و او را تا مرز پوچى و پوچگرایى پیش مىبرد، داروهاى روان گردان، به نوعى آرامبخش اویند و او را تسكین مىدهند و فضایى ایجاد مىكنند كه انسان در آن فضا، از دغدغه ها، خستگىها و...، براى مدتى رهایى مىیابد؛
در حالى كه این درمان، دائمى نیست و شاید در درازمدت، به تغییر نوع داروى آرامبخش و نیز استفاده از مقدار بیشترى مواد آرامبخش بینجامد و این آرامش ساختگى، پس از مدتى به طوفانى سهمگین بدل شود و تمام زندگى این بیمار را هدف قرار دهد.
در كتاب مقدس مسلمانان - قرآن مجید - دو داروى آرامبخش تجویز شده است كه در نوع خود، بىنظیرند؛ هم آرام بخشند و هم درمانگر. هر یك از این دو دارو، ویژگى خاص خود را دارند كه به توصیف آنها مىپردازیم.1. یاد خدا«الا بذكر الله تطمئن القلوب؛ با یاد خدا، قلبها آرام مىگیرند».2
در نگاه یك مسلمان، خداوند سبحان، قدرت مطلق و صاحب همه ملك و ملكوت است و تمامى نظام هستى، سربازان اویند؛ هیچ قدرتى، جز قدرت او نیست؛ هیچ كس، نمىتواند بدون اذن الهى، ضررى برساند و همه هستى، فرمانبردار اویند.
صاحب و مؤثر در هستى، فقط خداست؛ «لا اله الا هو»3، «لا مؤثر فى الوجود الا الله»، «لله جنود السموات و الارض»4 و «و ان من شىء الا یسبح بحمده».5